Κοιτώτας όπως πρίν από κάθε παιχνίδι κάποια βίντεο της ομάδας για να ανέβει λίγο η ψυχολογία ( πόσοι και πόσοι το κάνουμε ), είδα το βίντεο μέσα στην ΤΣΣΚΑ, είδα μια ομάδα με είδωλα για τα μικρά παιδιά που χαιρόταν ο κόσμος να βλέπει μέσα στο γήπεδο. Έβγαζε υγεία και πολλοί αν όχι όλοι πονούσαν τη φανέλα με τον αετό στο μέρος της καρδιάς.
Το γεγονός αυτό με τρόμαξε γιατί έχω να δώ τέτοιο πάθος δύο-τρια χρόνια. Δύο χρόνια στα οποία ουκ ολίγες φορές έψαχνα κολλύρια για τα μάτια μου από την αδιαφορία των παιχτών. Που είναι εκείνη η νύχτα που η Ουντινέζε έριχνε 3 μέσα στη Τούμπα και απο τον χωρό στην 4 έτρεμαν τα τσιμέντα; Που είναι η ομάδα που θα μας ξανακάνει να γεμίσουμε το γήπεδο ;
Μου αρέσουν τα πιτσιρίκια και γουστάρω πολύ να τα δώ να σκίζονται μέσα στο γήπεδο, πως να τα χαρώ όμως όταν καθημερινά βλέπουμε τον ΠΑΟΚ μας να γίνεται μικρός σε όλους τους τομείς;
Πολλοί θα διαφωνίσετε και θα αρχίσετε το κράξιμο και πολύ καλά θα κάνετε, γιατί εμείς εδώ στο PAOK365 δεν είμαστε εδώ να χαιδέψουμε κανέναν, αλλά να λέμε την αποψή μας χωρίς να φοράμε οποιαδήποτε γυαλιά.
Ακόμη και καμία μεταγραφή να μην γίνει και τα πιτσιρίκια να μας βγάλουν τα μάτια, όλα αυτά τα αστεία που ζουμε μισό και παραπάνω καλοκαίρι δεν ξεχνιούνται. Ζηλεύω τον πατέρα μου που έζησε ένα ΠΑΟΚ για τον κόσμο και τη φανέλα και τώρα θέλουμε κολλύρια για να αποδεχθούμε τις κινούμενες τσέπες στο χορτάρι.
Υ.Γ. Όποιος δεν μπορεί ας φύγει, γιατί ο ΠΑΟΚ δεν έχει κανέναν ανάγκη. Αρκετά γελάνε μαζί μας κάτω στην Αθήνα.
