Η ανακοίνωση: «Το ημερολόγιο έδειχνε 17/09 του 2011 όταν η είδηση του θανάτου τουΦαίδωνα Ματθαίου σε ηλικία 87 ετών βύθιζε στη θλίψη όλο το ελληνικό μπάσκετ. Από τότε συμπληρώνονται σήμερα τρία χρόνια κι η απουσία του συνεχίζει να φαντάζει το ίδιο δυσβάστακτη, αν και το πλούσιο έργο που άφησε σε αυτά τα 60 χρόνια ενασχόλησης με το μπάσκετ συνεχίζει να αποτελεί οδηγό για τους Έλληνες προπονητές.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, ο Φαίδωνας Ματθαίου ήταν ο πρώτος πρόεδρος τουΣυνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης. Από τα προπονητικά του χέρια βγήκαν ορισμένοι από τους σπουδαιότερους παίκτες όπως ο Βασίλης Γκούμας κι οΑπόστολος Κόντος.
Είναι ο μοναδικός Έλληνας αθλητής που αγωνίστηκε σε δύο διαφορετικά αθλήματα στουςΟλυμπιακούς Αγώνες όντας μέλος της ομάδας κωπηλασίας το 1948 και της ομάδας μπάσκετ στο Ελσίνκι το 1952. Παράλληλα, διακρίθηκε και σε άλλα αθλήματα, όπως σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι Έλληνες αθλητές της εποχής, στο τένις, στο πινγκ πονγκ, στη σκοποβολή, στη ξιφασκία, μέχρι και σε αγώνες μοτοσικλέτας συμμετείχε. Την καριέρα του ξεκίνησε και ολοκλήρωσε στον Άρη. Το 1945 φόρεσε για πρώτη φορά την κίτρινη φανέλα με το Νο 1 στην πλάτη και τέσσερα χρόνια αργότερα κατέβηκε στην Αθήνα για λογαριασμό τουΠαναθηναϊκού. Πήρε τρία πρωταθλήματα (1950-51, 1954) και ένα χρόνο μετά τον τελευταίο τίτλο πήγε στον Πανιώνιο. Ακολούθησε ο Σπόρτιγκ και φυσικά η θητεία του στην θρυλική ιταλική Ίνις Βαρέζε, προτού επιστρέψει στην Ελλάδα για να τελειώσει την καριέρα του στονΆρη. To 1955 μάλιστα αγωνίστηκε με τον Άρη στο διεθνές τουρνουά του Βιαρέτζιο, κατακτώντας τη δεύτερη θέση και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 129 πόντους και πολυτιμότερος παίκτης. Αυτή είναι μια από τις ιστορίες που δημιούργησαν το θρύλοΜατθαίου, μαζί με την ιστορία με τα ξυρισμένα κεφάλια των παικτών του ΠΑΟΚ. Οι παίκτες έδωσαν όρκο νίκης και κατέκτησαν το Κύπελλο το 1984 απέναντι στο μεγάλο φαβορί, τονΆρη.
Πρώτος σταθμός στην προπονητική του καριέρα ήταν οι Γυναίκες του Άρη όσο αγωνιζόταν στην ανδρική ομάδα, για να ακολουθήσουν ο Πανιώνιος, το Περιστέρι, ο ΠΑΟΚ, οΟλυμπιακός και φυσικά η αγαπημένη του εθνική ομάδα. Διατέλεσε προπονητής στην Εθνική Ενόπλων και από τα χέρια του πέρασαν όλα τα μεγάλα ονόματα του αθλήματος».
