Μια ομάδα χωρίς περγαμηνές και φανφάρες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, με ελλειπές ρόστερ και ένα προπονητή που άκουσε τα εξ΄αμάξης κλείνοντας αρκετά στόματα. Ο ΠΑΟΚ που έχει παίξει ένα σεβαστό αριθμό παιχνιδιών δεν έχει σκαμπανεβάσματα και περίπλοκη συμπεριφορά μέσα στο χορτάρι και έξω από αυτό, καθώς μόνο το θέμα Βίτορ απασχόλησε μέχρι στιγμής.
Το θέμα με τον ΠΑΟΚ είναι οτι δεν έχει το απόλυτο μέχρι στιγμής στα παιχνίδια του αλλά έχει και κάποιες ήττες , από αυτές που λέμε εκτός προγράμματος. Το μοναδικό παιχνίδι όμως που η ομάδα άξιζε να χάσει είναι το Ευρωπαϊκό παιχνίδι μέσα στην Γαλλία. Σε εκείνο το παιχνίδι απλά η ομάδα δεν μπήκε ποτέ στο χορτάρι και έχασε δίκαια.
Σε όλα τα υπόλοιπα ο ΠΑΟΚ είναι οδοστρωτήρας, κάτι που φόβησε και τον Αναστασίου στο παιχνίδι με τον Παο και έστησε όλη την ομαδα πίσω. Ακόμα και σε αυτό το παιχνίδι με την κατοχή στο 70-30 υπέρ μας, μπορεί να μην κάναμε πολλές ευκαιρίες όμως χάσαμε από δικά μας λάθη και όχι την παικτική ικανότητα του αντιπάλου.
Αυτό έγινε μόνο μέσα στη Γκινγκαμπ, γιατί πιθανόν υποτιμήθηκε πολύ ο αντίπαλος που τότε ήταν τελευταίος στη βαθμολογία του Γαλλικού πρωταθλήματος. Οπουδήποτε αλλού έχασε η ομάδα, έχασε εξαιτίας του κακού του εαυτού και όχι απο την αγωνιστική ανωτετότητα του αντιπάλου, ακόμα και στο παιχνιδι της Τούμπας με τη Φιορεντίνα.
